Herhangi bir konut size ait olabilir. Peki, sizin ait olduğunuz ev nasıl olmalı? Bizler uzun geçen proje sürecinde bu soruya odaklandık. Ev kavramı büyüklük, malzeme, maliyetin çok ötesinde duygusal bir iletişimin varlığını ortaya koyar. Taştan çelikten ahşaptan, camdan yığınlar nasıl olur da evlere dönüşebilir?

Mahalle kavramı bu anlamda yeniden ele alınırsa sorumuzun bir yanıtı olabilir. Bu tasarımda sokak ve mahalle dokusu yaratılarak anılarımıza dönmek istedik. Avlulu evler, sokağa bakan çıkmalı cepheler, kamusal ve özel alan sınırının belli olduğu ancak toplumdan izole olmamış bir yaşam kurgusu oluşturarak, toplum içinde mahremiyetimizi koruyarak “yaşamak” ulaşmak istediğimiz bir nokta oldu.

Nif Erbek’te sokaklar evin bir parçasıdır. Benzer yapılardan oluşan bir yerleşim içinde, her ev yer yön ve komşuluk bakımından benzersizdir. Gündelik hayatın ortak mekânlarda yeşermesine izin verildiği bu yerleşim, asla tek başına yapılar olarak düşünülmemiştir, İrili ufaklı evler, gölgeli çiçekli sokakları, yeşil alanları olan şirin bir mahalledir. Bazen bir çeşme ya da bir heykelciğin bulunduğu sokaklar küçük bir meydanı çevreler.

İç ve dış çevre arasında uyumlu bir ilişki vardır. Zemin sokak cephesinde kapalı tutulmuştur. Üst katlarda çıkmalarla sokağa açılır. Evler yaşamın yoğun olarak geçtiği bahçeye yönelirler. Planlama anlayışında geleneksel veriler ne kadar etkili olmuşsa yapıların biçimlenişi ve mimari dilinde yalınlık ve modernlik o kadar etkili olmuştur.